Biografie
Een concert van Amenra is een totaalervaring die de jongens van de mannen scheidt, de perfecte soundtrack bij een barstende koppijn. Enigszins anders geformuleerd: wie Amenra voor het eest live meemaakt komt als een ander mens buiten. We bedoelen, je wandelt achteloos de zaal binnen, je drinkt een pintje met de maten en vanaf het moment dat de lichten doven tot minstens een dag na het concert hang je vast in de tentakels van dit Kortrijks totaalspektakel. Je gaat voor een pintje en wat rock’n roll maar wat je krijgt is een zwarte bouillabaisse die gemaakt is in een obscuur keukentje in een van de negen hellekringen van Dante. Hun brouwsel tappen ze dan ook uit de meest duistere vaten die de zware muziek rijk is. Oorverdovende herrie, gotisch lawaai, postrock, post-hardcore, post-blackmetal, post-van alles en nog wat. We weten het zelf ook niet zo goed, maar muzikaal en emotioneel heeft Amenra de impact van een freewheelende bulldozer in je living. En dan die Colin, hun zanger. Of Mathieu, de gitarist. Het eerste wat je besluit tijdens een concert is dat je hen alvast nooit vraagt om te komen babysitten op je pasgeboren baby, die volgens de statistieken wellicht Noah of Olivia heet. Maar wie openstaat voor hun universum raakt na een uithaal of twee van Colin of anderhalve riff van Mathieu verslaafd voor het leven en is niet geneigd om daarvoor naar een anonieme praatgroep te gaan. Wij kennen mensen – Jana! Mario! – die Amenra al meer dan tien keer hebben live gezien. Welbespraakte burgers zijn dat, belezen ook. Maar een concert van Amenra omschrijven lijkt hen onmogelijk te lukken. Ga zelf kijken zeggen ze dan, met een pekzwarte glinstering in de ogen die zowel opwinding als medelijden verraadt. Amenra, de band van vele muzikale genres die met post- beginnen, is onze afsluiter van de metaldag, op zondag 6 augustus. Blijven hangen na Within Temptation doe je op eigen risico, het ziekenfonds betaalt niks terug bij dit soort verslavingen.