Biografie
Bart Peeters een muzikale kameleon noemen is een vreselijk cliché dat hem al ettelijke jaren tekortdoet. De laatste genres die hij nog niet heeft geprobeerd zijn Georgische christian blackmetal, akoestische trance – met zo een tamboerijn zou hij nochtans wonderen verrichten op een Tomorrowland-podium – en dromerige botsautomuziek. Al de rest heeft hij al gedone this en gedone that. Bart Peeters is het godenkind van Vlaanderen, el professor die zijn volk leerde samen zingen tot niks anders meer overblijft dan collectieve heesheid. Hij is de man voor wie men nog tientallen awards zal moeten uitvinden om hem de erkenning te schenken die hij verdient en als de Vlaamse muziek een schaakbord is, is Peeters tegelijk de twee paarden, de twee lopers, acht pionnen én de koning én de dame. De man ook die u al veertig jaar van troost en een luide lach voorziet in tijden dat u troost en een luide lach kunt gebruiken. Bij wijze van voorbereiding op deze aankondiging zaten we zijn cv eens te doorbladeren, tweeënveertig pagina’s vol successen. Dat men deze man nog niet gevraagd heeft om de NMBS of het onderzoek naar de Bende van Nijvel te leiden is ons dan ook een raadsel. Binnen de kortste keren raken we allemaal op tijd thuis en zit het geboefte van de jaren 80 waar het al jaren thuishoort: achter slot en grendel in Sint-Gillis. Peeters belde ons trouwens zelf op met de vraag of hij voor één keer eens al zijn hits en livefavorieten achter elkaar mag spelen, op vrijdag 11 augustus. Dat zie je van hier, dan is hij zondag om 4u ’s ochtends nog bezig. Een ‘normaal’ concert dus, maar wie ooit al een normaal concert van Bart Peeters heeft gezien stond naar een andere Bart te kijken.